περίχρεμπτος

-ον, Α

κατάπτυστος, αυτός που τού αξίζει να καθαρίζουν οι άλλοι τον λαιμό τους και να τόν φτύνουν.

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + -χρεμπτος (< χρέμπτομαι «καθαρίζω τον λαιμό μου και φτύνω»)].